Wzrost gospodarczy i obniżenie stawki podatku od osób prawnych

Niedawno Greg Ip z The Wall Street Journal napisał artykuł ostrzegający, że obniżka stawek podatku od osób prawnych może nie zapewnić wzrostu obiecanego przez Biały Dom. W przeważającej części Greg ma rację: sama obniżka stóp firm nie gwarantuje stopnia wzrostu gospodarczego, jaki może przybierać Biały Dom. Jednak jest tu głębsza opowieść.

Po pierwsze ustawowa stawka nie jest jedynym czynnikiem, który określa obciążenie podatkowe korporacji. Wiele krajów zachęca do inwestowania w swoje gospodarki, udzielając ulg podatkowych, odliczeń i zwolnień. Te dodatkowe przepisy podatkowe zmieniają efektywną stawkę podatku od dochodów z działalności gospodarczej.

Zwłaszcza ulgi w odzyskiwaniu kapitału (amortyzacji) mają szczególnie silny wpływ na obciążenia podatkowe związane z inwestycjami przedsiębiorstw. Zwiększając lub skracając czas, w którym można odjąć inwestycję kapitałową, zmienia się także wartość strumienia odliczeń (wartość bieżąca netto lub NPV). W przypadku przedłużenia okresu amortyzacji wartość bieżąca netto odpisów obniża się, a większa część zakupu kapitału podlega opodatkowaniu, co zwiększa obciążenie podatkowe związane z inwestycją kapitałową. Stanowi to problem, ponieważ po odliczeniu odliczeń w czasie przedsiębiorstwa kończą płacić podatki od części swoich kosztów, a także od zysków. W przypadku skrócenia okresu amortyzacji, koszt inwestycji jest w pełni eliminowany z podstawy opodatkowania. Najlepsze jest to, że inwestycja jest natychmiastowo wydatkowana w całości. Wtedy cały koszt jest uznawany dla celów podatkowych, co skutecznie eliminuje podatki od normalnych zwrotów.

Aby uchwycić efekt ulg kapitałowych, wielu pracowników akademickich odstąpiło od zwykłych ustawowych stawek po efektywne krańcowe stawki podatkowe (EMTR), które korygują różnice w odliczeniach kapitałowych. Kiedy EMTR dla Kanady, Wielkiej Brytanii i USA są przedstawione w tym samym okresie co wykresy w artykule Grega Ipa, oczywiste jest, że podatek korporacyjny w Wielkiej Brytanii nie spadł w tym okresie. W rzeczywistości efektywna stawka podatku od osób prawnych wzrosła od 2008 r. Do 2011 r., Nawet gdy spadały stawki ustawowe.

Wskaźnik EMTR w Wielkiej Brytanii wzrósł, ponieważ Wielka Brytania wydłużyła okres, w którym można odjąć inwestycje kapitałowe, aby podnieść wpływy z podatków, aby zapłacić za obniżenie stawki podatku od osób prawnych. Amortyzacja życia maszyn została wydłużona, a odliczenie za budynki zostało całkowicie wyeliminowane! Kroki te natychmiast obniżyły wartość bieżącą odpisów aktualizujących, a ponieważ obniżki stóp procentowych były stopniowane w czasie i nie były wystarczająco głębokie, aby zrównoważyć zły wpływ dłuższego okresu użytkowania aktywów, efektem netto był wzrost rzeczywistego obciążenia podatkowego inwestycje dla korporacji w Wielkiej Brytanii.

Natomiast w Kanadzie reformy podatkowe z 2007 r. Zwiększyły (przyspieszyły) dodatki kapitałowe dla budynków niemieszkalnych i wielu klas sprzętu przy jednoczesnym obniżeniu stawki podatku od przedsiębiorstw. Połączenie tych dwóch zmian sprzyjających inwestycjom doprowadziło do gwałtownego spadku faktycznych obciążeń podatkowych dla korporacji w Kanadzie.

W tym samym okresie w USA nie było znaczącej, stałej reformy, która utrzymywała poziom EMTR na tym samym poziomie.

Trzy kraje doświadczyły trzech różnych scenariuszy od 2000 do 2015: rosnące obciążenie podatkowe w Wielkiej Brytanii, zmniejszenie obciążeń podatkowych w Kanadzie i niezmienione obciążenie podatkowe w USA. Inne czynniki wpłynęły również na tempo wzrostu w tym okresie .

Drugą kwestią jest to, że wzrost gospodarczy na globalnym rynku zależy od wzrostu innych gospodarek. Wzrost w jednym kraju jest często skorelowany ze wzrostem w innym kraju. Z tego powodu należy uważać na proste korelacje między stopami wzrostu gospodarczego a jednym czynnikiem wpływającym na to.

Istnieją inne wskaźniki rozwoju gospodarczego, które są mniej podatne na wahania na rynkach światowych i są bardziej związane z tworzeniem kapitału. Średni wzrost płac jest alternatywną miarą opisującą ekonomiczny stan zdrowia kraju. Wzrost przeciętnego wynagrodzenia sugeruje, że produktywność rośnie, a firmy rozszerzają działalność i poszukują wykwalifikowanego personelu. Jednak firmy są ostrożne w zatrudnianiu pełnoetatowych pracowników, jeśli perspektywy gospodarcze są niepewne. W związku z tym średnia płaca rośnie wraz ze wzrostem gospodarczym, ale jest mniej wrażliwa na krótkoterminowe wahania rynkowe.

Korzystając ze średniego wzrostu płac OECD jako punktu odniesienia, porównałem te trzy kraje w okresie od 2000 do 2015, które Greg Ip przedstawił w swoim artykule. W ciągu piętnastu lat efektywna stopa krańcowa Kanady ogólnie spadała. Jednocześnie średnia płaca Kanady rosła znacznie szybciej niż średnia płaca w OECD.

Średnia płaca nie jest idealną miarą wzrostu gospodarczego. Poziom płacy ma inne wpływy, a ustalenie, który wpływ wpływa na płace, jest trudne.

To ilustruje punkt: żadna z dostępnych miar wzrostu gospodarczego nie jest idealna. Średnia płaca ma problemy tak samo, jak procentowa zmiana PKB ma problemy. Z tego powodu badania Andrieja Shleifer i Kevina Hassetta, o których wspomniał Greg Ip, analizowały bardzo specyficzne sytuacje ekonomiczne, w których efekt ekonomiczny zmiany polityki podatkowej można było oddzielić od innych wpływów ekonomicznych.

Kraje zintegrowane z gospodarką światową są częścią złożonej sieci produkcji i konsumpcji, która jest trudna do odrobienia. Jako takie, wpływ polityki podatkowej na wzrost gospodarczy jest czasami nieuchwytny, zwłaszcza gdy inne czynniki zmieniają się dramatycznie w światowej gospodarce, podobnie jak w wielkiej recesji po szoku mieszkaniowym. Relacje te są często wyraźniejsze w bardziej zamkniętych gospodarkach w okresach mniej turbulencji ekonomicznych, jak w latach bezpośrednio po cięciach podatkowych Kennedy’ego.

Jeden końcowy list koncepcyjny jest kluczem do zrozumienia związku między podatkami i wzrostem. Wpływ zmiany podatku na tempo wzrostu jest prawdopodobnie tylko tymczasowy. Obniżenie podatków od tworzenia kapitału umożliwi gospodarce stworzenie i utrzymywanie większego kapitału. W miarę kształtowania się nowego kapitału gospodarka może szybciej rosnąć przez pewien okres. Po osiągnięciu nowego poziomu kapitału wzrost powinien zostać wznowiony w bardziej normalnym tempie. Podobny, choć bardziej przytłumiony efekt pojawia się, gdy marginalne stawki podatkowe na pracę rosną w górę lub w dół.

Teoria ekonomiczna z czasów Adama Smitha pokazała, że ​​podatki hamują motywację do pracy, podejmowania ryzyka oraz kupowania i sprzedawania towarów i usług. Zamiast ponownie analizować, czy podatki wpływają na zachowania gospodarcze, badania powinny koncentrować się na kwantyfikacji obciążeń podatkowych na przedsiębiorstwach i osobach oraz na zakresie, w jakim każdy rodzaj podatku wpływa na zachęty ekonomiczne. Decydenci polityczni byliby lepiej obsługiwani przez badania, które pomagają im zrozumieć kompromisy między różnymi politykami podatkowymi, a nie poprzez przypadkowe korelacje mające na celu obalenie fundamentalnych zasad ekonomii.