Przekazywanie firm: dane i zasady

Większość firm w Stanach Zjednoczonych to firmy tranzytowe. Te firmy nie podlegają podatkowi dochodowemu od osób prawnych; zamiast tego ich dochody są wykazywane w deklaracjach podatkowych ich właścicieli i podlegają indywidualnemu podatkowi dochodowemu.
W ciągu ostatnich trzydziestu lat sektor biznesowy „pass-through” znacznie się rozwinął. Transakcje typu „pass-through” przynoszą teraz więcej dochodu netto niż tradycyjne korporacje C i zatrudniają większość pracowników sektora prywatnego.
Na poziomie federalnym firmy tranzytowe podlegają najwyższej marginalnej stawce podatku wynoszącej 44,6 procent. Oznacza to, że w większości stanów w Stanach Zjednoczonych, firmy przechodzące mogą mieć marginalne stawki podatkowe przekraczające 47 procent.
Niektórzy decydenci wyrazili zainteresowanie opodatkowaniem niektórych dużych firm tranzytowych jako korporacji C. Istnieją jednak mocne argumenty teoretyczne i ekonomiczne dotyczące obecnego traktowania podatkowego firm tranzytowych, które nie podlegają problematycznemu systemowi podwójnego opodatkowania, przed którym stają korporacje.
Z drugiej strony niektórzy ustawodawcy zaproponowali stworzenie nowej, niższej stawki podatkowej dla dochodu z działalności gospodarczej. Pomijając obawy, że takie podejście stworzy możliwości unikania opodatkowania, trudno jest również uzasadnić, dlaczego dochody pochodzące z przejętych przedsiębiorstw powinny podlegać niższym stawkom podatkowym niż dochody z płac i wynagrodzeń.

Wprowadzenie

Większość debaty na temat reformy podatkowej w Stanach Zjednoczonych koncentruje się na federalnym podatku dochodowym od osób prawnych. Jednak wiele osób nie zdaje sobie sprawy, że zdecydowana większość firm w USA nie podlega w ogóle podatkowi od osób prawnych.

Ponad 90 procent firm w Stanach Zjednoczonych to firmy tranzytowe, których dochody są raportowane o deklaracjach podatkowych właścicieli firm i podlegają opodatkowaniu w ramach indywidualnego podatku dochodowego. Firmy te zarabiają większość dochodów z działalności gospodarczej w USA i zatrudniają ponad połowę pracowników sektora prywatnego w 49 na 50 stanach.

Chociaż nie podlegają one podatkowi dochodowemu od osób prawnych, wiele przedsiębiorstw przenoszonych przez przedsiębiorstwa nadal boryka się ze znacznym obciążeniem podatkowym swoich inwestycji i zysków. Transakcje typu „pass-through” podlegają zarówno federalnemu podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, z najwyższą stawką 43,4 procent, jak i państwowym i lokalnym podatkom dochodowym, o stawkach sięgających 13,3 procent.

W związku z faktem, że debata na temat reformy systemu podatkowego ulegnie nagrzewaniu w 2017 r., Główną rolę odegra kwestia zmiany opodatkowania przedsiębiorstw przejętych. Jak dowodzi niniejszy artykuł, istnieje silna argumentacja za utrzymaniem obecnego systemu opodatkowania przejętych przedsiębiorstw: jedna warstwa podatku, nakładana w tych samych stawkach, które mają zastosowanie do wynagrodzeń.
Co to są firmy przechodzące przez przepustowość?

Zgodnie z kodeksem podatkowym w USA kilka rodzajów firm nie podlega podatkowi dochodowemu od osób prawnych. Zamiast płacić podatki na poziomie biznesowym, firmy te „przekazują” swoje dochody „za” swoim właścicielom. Właściciele firm są następnie zobowiązani do zgłaszania dochodu z działalności gospodarczej na swoich zeznaniach podatkowych, tak aby dochód z działalności był opodatkowany w ramach indywidualnego podatku dochodowego.

Istnieją trzy główne kategorie transakcji typu pass-through: jednoosobowe firmy, spółki osobowe i korporacje S [1]. Wszystkie trzy kategorie transakcji typu „pass-through” są opodatkowane w podobny sposób; odróżniają się od siebie formą prawną organizacji, a także liczbą właścicieli.

Warto porównać kontrahenta z „C korporacjami” lub firmami, które podlegają podatkowi dochodowemu od osób prawnych. W przeciwieństwie do firm tranzytowych, korporacje C mogą stawić czoła nawet dwóm warstwom podatku od swoich dochodów. Po pierwsze, dochód uzyskany przez korporację C jest opodatkowany w podatku dochodowym od osób prawnych w roku, w którym jest uzyskiwany. Następnie, gdy korporacja C dystrybuuje swoje dochody na rzecz akcjonariuszy w formie dywidend lub gdy akcjonariusze sprzedają swoje akcje i realizują zysk kapitałowy, dochód może zostać opodatkowany po raz drugi, zgodnie z indywidualnym podatkiem dochodowym. Z kolei dochód uzyskiwany przez przedsiębiorstwa tranzytowe podlega zazwyczaj jednej warstwie podatku od deklaracji podatkowych właścicieli, bez drugiej warstwy podatku na poziomie biznesowym [2].

Inna ważna różnica między firmami tranzytowymi a korporacjami C ma związek z terminem opodatkowania. Generalnie właściciele firm tranzytowych są zobowiązani do płacenia podatków od dochodu firmy w tym samym roku, w którym dochód jest uzyskiwany. Dotyczy to również pierwszej warstwy podatku od korporacji C, podatku dochodowego od osób prawnych, który jest płacony w tym samym roku, w którym firma zarabia. Jednakże akcjonariusze C mogą odroczyć drugą warstwę podatku – indywidualny podatek dochodowy od dywidend lub zysków kapitałowych – do momentu, w którym spółka wypłaca swoje zyski lub dopóki akcjonariusz nie osiągnie zysku.
Firmy tranzytowe są główną częścią gospodarki USA

Ogromna większość firm w Stanach Zjednoczonych to firmy tranzytowe. [3] W 2014 r. Z 30,8 mln prywatnych placówek handlowych w Stanach Zjednoczonych 28,3 mln to przedsiębiorstwa tranzytowe (wykres 1). [4]

Najbardziej rozpowszechnioną formą transakcji typu „przejazd” w Stanach Zjednoczonych jest wyłączna własność. W 2014 r. Było 21,5 mln jednoosobowych przedsiębiorstw, co stanowiło 69,8 proc. Wszystkich prywatnych firm. Z drugiej strony korporacje C są stosunkowo rzadkie. Tylko 2,5 miliona firm złożyło podatki jako korporacje C w 2014 roku lub 8,1 procent wszystkich prywatnych firm.

Ponadto firmy przenoszące są również odpowiedzialne za ponad połowę miejsc pracy w sektorze prywatnym w USA (rysunek 2). W 2014 r. 57,3% amerykańskiej siły roboczej w sektorze prywatnym było zatrudnione lub prowadziło działalność gospodarczą na zasadzie samozatrudnienia [5]. Pod względem liczbowym w 2014 r. Firmy prowadzące działalność w USA zatrudniały 73,0 mln osób, w porównaniu do 54,3 mln pracowników korporacji C [6].

W sektorze tranzytowym w 2014 r. Największą liczbę pracowników posiadały korporacje S: 32,5 mln osób lub 25,5% siły roboczej sektora prywatnego. Chociaż jednoosobowe firmy są najbardziej rozpowszechnioną formą prowadzenia działalności w Stanach Zjednoczonych, stanowiły one jedynie 19,6% wszystkich miejsc pracy w sektorze prywatnym. Wynika to z faktu, że większość firm jednoosobowych składa się z jednej osoby pracującej na własny rachunek, bez żadnych innych pracowników.

W 49 na 50 stanów firmy tranzytowe zatrudniają ponad 50 procent prywatnych pracowników. Jedynym wyjątkiem są Hawaje, gdzie firmy tranzytowe stanowią 49,9 procent miejsc pracy w sektorze prywatnym. W czterech stanach firmy typu „pass-through” odpowiadają za ponad 65% siły roboczej w sektorze prywatnym: Montana (68,6%), Dakota Południowa (66,3%), Idaho (65,4%) i Vermont (65,2%).
Wzrost sektora tranzytowego

Dominacja firm tranzytowych w gospodarce USA jest stosunkowo nowym zjawiskiem. W 1980 r. Korporacje C generowały ogromną większość dochodów z działalności gospodarczej w Stanach Zjednoczonych, zarabiając ponad trzy razy tyle, co spółki partnerskie, korporacje S i jednoosobowe firmy mieszane (rys. 3). [7]

Jednak udział dochodu z działalności gospodarczej uzyskanego przez przedsiębiorstwa tranzytowe zaczął gwałtownie wzrastać pod koniec lat 80-tych. Jedną z ważnych przyczyn tej zmiany była ustawa o reformie podatkowej z 1986 r. (TRA86), która obniżyła najwyższy indywidualny podatek dochodowy z 50 do 28 procent, dzięki czemu bardziej opłacalna niż dotychczas była działalność typu „pass-through” [8].

W 1998 r. Firmy typu „pass-through” zaczęły uzyskiwać większy udział w przychodach z działalności niż korporacje C. Od tego czasu firmy typu „pass-through” nadal uzyskują wyższe dochody niż korporacje C w każdym roku z wyjątkiem 2005 r. W 2012 r. Firmy typu „pass-through” zarobiły 1,63 biliona dolarów dochodu netto, w porównaniu do 1,10 biliona dolarów dochodu netto wypracowanego przez korporacje C.

Sprawa z tytułu bieżącego opodatkowania transakcji przejętych

Ponieważ firmy tranzytowe odgrywają tak dużą rolę w gospodarce USA, prawdopodobne jest, że opodatkowanie firm tranzytowych będzie głównym tematem debaty na temat reformy podatkowej w 2017 r. I później.

Jednym z pytań, przed którym staną się ustawodawcy federalni w nadchodzących miesiącach, jest podniesienie lub obniżenie siedmiu indywidualnych stawek podatku od zwykłego dochodu (z 10% do 39,6%) oraz o ile. Ponieważ stawki te odnoszą się do dochodu z działalności gospodarczej, są one najważniejszym czynnikiem przy ustalaniu kwoty, jaką firmy przekazujące płacą w federalnych podatkach dochodowych.

Jednak w ostatnich latach pojawiły się również propozycje wprowadzenia bardziej fundamentalnych zmian w systemie opodatkowania firm tranzytowych. Niektórzy uczeni domagają się opodatkowania niektórych firm tranzytowych jako korporacji C, co oznacza, że ​​niektóre firmy przenoszone przez przedsiębiorstwa podlegałyby więcej niż jednemu podatkowi [16]. Z drugiej strony, niektórzy decydenci zaproponowali stworzenie maksymalnej stawki podatkowej dla dochodu z działalności gospodarczej, co oznacza, że ​​niektóre dochody przekazane będą opodatkowane według niższych stawek niż płace. [17]

Obie te propozycje byłyby ostrą przerwą od ubiegłego wieku federalnej polityki podatkowej. Od momentu uchwalenia federalnego podatku dochodowego w 1913 r. Dochody z przedsiębiorstw tranzytowych podlegały jednemu poziomowi podatkowemu, w tych samych stawkach, które dotyczą płac, wynagrodzeń i większości innych dochodów osobistych [18].

Ogólnie rzecz biorąc, prawodawcy powinni zachować ostrożność, wprowadzając zasadnicze zmiany w opodatkowaniu firm tranzytowych. Jest tak dlatego, że obecny system opodatkowania przejętych firm ma kilka ważnych, pozytywnych cech.

Podatkowe traktowanie firm tranzytowych jest w dużej mierze neutralne, ponieważ dochody z działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podlegają tym samym stawkom podatku dochodowego, co większość innych dochodów osobistych. Innymi słowy, kodeks podatku dochodowego nie zachęca ani nie zniechęca do osiągania przez osoby uzyskujące dochodu z działalności polegającej na przeniesieniu działalności gospodarczej w porównaniu z innymi rodzajami działalności gospodarczej [19].

W rezultacie obecny system opodatkowania przejętych przedsiębiorstw jest również dość skuteczny, ponieważ pozwala osobom fizycznym decydować, czy chcą uczestniczyć w firmach tranzytowych w oparciu o korzyści ekonomiczne, a nie w oparciu o względy podatkowe. Ogólnie rzecz biorąc, większość ekonomistów zgadza się, że neutralne systemy podatkowe są bardziej efektywne ekonomicznie niż systemy podatkowe, które stosują wyższe stawki do określonych działań [20].

Wreszcie, traktowanie podatkowe firm tranzytowych jest względnie sprawiedliwe, ponieważ gospodarstwa domowe podlegają opodatkowaniu od dochodu z działalności gospodarczej, w zależności od ich ogólnego przedziału podatkowego. Gospodarstwa domowe o wysokich dochodach płacą wyższe krańcowe stawki podatku dochodowego od dochodu z działalności gospodarczej.

Podsumowując, obecny system opodatkowania przejazdów jest dobrze zaprojektowany. Niedawne wnioski dotyczące zmiany sposobu opodatkowania firm przenoszonych przez przewoźnika podniosłyby kwestie dotyczące neutralności, wydajności i sprawiedliwości.
Opodatkowanie niektórych firm tranzytowych jako korporacji C.

Łatwo zrozumieć, dlaczego wymóg opodatkowania firm tranzytowych, ponieważ korporacje C byłyby błędnym podejściem. Podatkowe traktowanie korporacji C jest wysoce neutralne, ponieważ kodeks podatkowy w USA nakłada dwie warstwy podatku od dochodu korporacyjnego, co prowadzi do wyjątkowo wysokiej górnej granicy podatku od dochodu od korporacji. [21] Kodeks podatku od przedsiębiorstw jest również dość nieefektywny i zawiera kilka dobrze znanych funkcji, które zniekształcają proces podejmowania decyzji biznesowych, takich jak skłonność do finansowania dłużnego poprzez finansowanie kapitałowe [22]. Wreszcie nie ma pewności, czy podatek dochodowy od osób prawnych spada nawet w głównej mierze od udziałowców korporacyjnych, czy w dużej mierze jest ponoszony przez pracowników, co utrudnia ustalenie, czy podatek jest sprawiedliwy [23].

Zwolennicy tego podejścia twierdzą, że niektóre firmy przekazujące są równie duże i znaczące ekonomicznie jak korporacje C, i że uzasadnienie dla stworzenia dwóch odrębnych systemów podatkowych dla podobnych rodzajów działalności jest niewielkie. Ta argumentacja jest korzystna, ale zamiast wymuszać przejście na problematyczny system podwójnego opodatkowania, przed jakim stoją korporacje C, prawodawcy powinni pracować nad poprawą systemu podatku dochodowego od osób prawnych, aby zbliżyć go do jednej warstwy podatku takie same stawki, które mają zastosowanie do wynagrodzeń [24]. Krótko mówiąc, kodeks podatkowy powinien traktować korporacje C bardziej jak firmy tranzytowe, a nie odwrotnie.

Stworzenie maksymalnej stawki podatkowej przy dochodowym przychodzie biznesowym

Tymczasem propozycje dotyczące stworzenia nowej, niższej stawki dla firm tranzytowych również budzą wiele obaw. Prawodawcy musieliby uzasadnić, dlaczego dochód z firm tranzytowych powinien podlegać niższej stawce podatku niż dochody z płac i wynagrodzeń. W końcu opodatkowanie dochodu z działalności gospodarczej przy niższej stawce spowodowałoby, że kodeks podatkowy USA stałby się mniej neutralny, co potencjalnie skłoniłoby jednostki do inwestowania w firmy typu pass-through w oparciu o względy podatkowe, a nie korzyści ekonomiczne. Ponadto polityka ta przyniosłaby korzyść właścicielom biznesów przełożonych w najwyższych przedziałach podatkowych, tworząc obawy dotyczące kapitału własnego.

Ponadto niższa stawka podatku od dochodu z działalności gospodarczej może powodować praktyczne trudności dla administracji podatkowej. Ponieważ taka polityka stwarza silną zachętę do kategoryzowania jak największego dochodu jako „dochodu z działalności gospodarczej”, może potencjalnie prowadzić do znacznego unikania opodatkowania, o ile nie będą mu towarzyszyć silne przepisy dotyczące zwalczania nadużyć [25]. W 2012 r. Kansas przyjęła podobną politykę – całkowite wyłączenie dochodu z działalności gospodarczej, co znacznie zmniejszyło podstawę podatkową państwa, częściowo ze względu na większe możliwości unikania opodatkowania [26].
Wniosek

Oczywiste jest, że firmy tranzytowe odgrywają istotną rolę w gospodarce USA. Dziewięć na dziesięć firm w Stanach Zjednoczonych to firmy tranzytowe; łącznie zarabiają ponad połowę wszystkich przychodów z działalności i zatrudniają większość pracowników sektora prywatnego.

Chociaż firmy tranzytowe nie podlegają federalnemu podatkowi dochodowemu od przedsiębiorstw, mogą nadal ponosić znaczne obciążenia podatkowe od podatków federalnych, stanowych i lokalnych. W większości stanów USA najwyższa krańcowa stawka podatku od dochodu z działalności gospodarczej przekracza 47 procent.

Gdy debata na temat reformy podatkowej zostanie przesunięta w 2017 r., Ważne będzie, aby decydenci przeanalizowali skutki propozycji reformy podatkowej dla firm tranzytowych. Prawodawcy powinni pamiętać, że obecny system opodatkowania firm tranzytowych jest dobrze zaprojektowany i powinni zachować ostrożność, wprowadzając w nim zasadnicze zmiany.
Dodatek A: Pojęcie neutralności podatkowej

Koncepcja neutralności podatkowej może być myląca, a termin ten jest czasem używany na różne sposoby. W niniejszym dokumencie użyto określenia „neutralny”, aby wskazać neutralność inwestycji. Kod podatkowy jest neutralny w stosunku do danej klasy inwestycji, jeżeli decyzja gospodarstwa domowego o dokonaniu krańcowej inwestycji w tej klasie nie jest naruszona przez względy podatkowe. Innymi słowy, zgodnie z neutralnym kodeksem podatkowym, gospodarstwo domowe byłoby obojętne, między a) wydawaniem pieniędzy na bezpośrednią konsumpcję lub b) inwestowaniem pieniędzy w składnik aktywów, który zapewnia zwrot równy stopie dyskontowej gospodarstwa domowego.

Aby przyjąć bardzo prosty przykład, obecne opodatkowanie dochodów z dochodu z obligacji posiadanych w Roth IRA jest całkowicie neutralne, ponieważ gospodarstwo domowe płaci dokładnie taką samą kwotę federalnego podatku dochodowego, bez względu na to, czy zainwestuje 1000 USD w obligację, czy też wyda pieniądze. pieniądze na konsumpcję. Decyzja gospodarstwa domowego dotycząca tego, czy konsumować, czy inwestować, nie ma wpływu na kwestie podatkowe.

Aby ustalić, czy obniżenie stawki podatku od danego źródła dochodów osobistych spowodowałoby, że kodeks podatkowy USA byłby mniej lub bardziej neutralny, konieczne jest przyjrzenie się ogólnemu opodatkowaniu tego źródła dochodu zgodnie z obowiązującym prawem.

Stworzenie niższej najwyższej stawki od dochodu z działalności gospodarczej byłoby prawdopodobnie odejściem od neutralności podatkowej. Dzieje się tak dlatego, że zgodnie z obecnym kodeksem podatkowym, opodatkowanie ulokowanej inwestycji biznesowej jest już bliskie zeru. Mówiąc ściślej, traktowanie podatkowe przedsiębiorstw przejętych byłoby całkowicie neutralne, gdyby przedsiębiorstwa przenoszone przez przedsiębiorstwa były w stanie ponieść pełne koszty swoich inwestycji kapitałowych. Jeżeli wydatek byłby zastosowany do wszystkich tranzytowych inwestycji biznesowych, wówczas gospodarstwa domowe byłyby obojętne, gdyby konsumowały swój dochód i inwestowały go w działalność typu pass-through z normalną stopą zwrotu.

Natomiast obniżenie stawki podatku od długoterminowych zysków kapitałowych i kwalifikowanych dywidend spowodowałoby, że opodatkowanie inwestycji korporacyjnych typu C finansowanych przez kapitał akcyjny bliższy było neutralności podatkowej. Dzieje się tak dlatego, że zgodnie z obecnym kodeksem podatkowym w Stanach Zjednoczonych opodatkowanie zapasów korporacyjnych na rachunkach podatkowych jest dalekie od neutralnego. Nawet przy obecnym, niższym oprocentowaniu długoterminowych zysków kapitałowych i kwalifikowanych dywidend, najwyższa stawka podatku od kapitału korporacyjnego C jest znacznie wyższa niż najwyższa stawka podatku od wynagrodzeń, co daje gospodarstwom domowym istotną zachętę do konsumowania swoich dochodów, zamiast inwestować w akcje korporacji C.